فاطمه محسنی جیهانی؛ سید احمد طباطبایی
چکیده
پیشرفت تکنولوژی در زمینه تسلیحات، موجب تلاشهایی برای ساخت سلاحهای کاملاً خودمختار شده است. این سلاحهای رباتیک قادرند بدون دخالت انسان و به‌طور مستقل هدف حمله را در میدان مخاصمه انتخاب کرده و به سمت آن شلیک کنند. این قابلیت، چالشهای اساسی زیادی را در خصوص مطابقت کاربرد این سلاحها با اصول حقوق بشر و حقوق بشردوستانه ایجاد کرده ...
بیشتر
پیشرفت تکنولوژی در زمینه تسلیحات، موجب تلاشهایی برای ساخت سلاحهای کاملاً خودمختار شده است. این سلاحهای رباتیک قادرند بدون دخالت انسان و به‌طور مستقل هدف حمله را در میدان مخاصمه انتخاب کرده و به سمت آن شلیک کنند. این قابلیت، چالشهای اساسی زیادی را در خصوص مطابقت کاربرد این سلاحها با اصول حقوق بشر و حقوق بشردوستانه ایجاد کرده است. مقاله پیش رو به‌خصوص توانایی این سلاحها در خصوص حمایت و حفاظت از غیرنظامیان و رعایت اصل تفکیک و تناسب را مورد بررسی قرار میدهد. مخالفان کاربرد سلاحهای کاملاً خودمختار بر این اعتقاد هستند که این سلاحها نمیتوانند مانند انسان تصمیم بگیرند، قضاوت کنند و درک محیطهای پیچیده برایشان مشکل است؛ درنتیجه نمیتوانند الزامات حقوق بشردوستانه ازجمله اصل تفکیک و تناسب را در جنگ برآورده کنند. در مقابل، طرفداران کاربرد سلاحهای خودمختار ادعا می‌کنند قوانین در حال پیشرفت است و این پیشرفت ظرفیت تنظیم و کنترل این سلاحها در پرتو قواعد حقوق بشردوستانه را دارد. این تحقیق به این نتیجه میرسد که سلاحهای کاملاً خودمختار ممکن است در مناطق خارج از سکنه، بیابانها و مناطق دریایی که عاری از افراد عادی و غیرنظامی هستند بتوانند کاربرد داشته باشند و اصول تفکیک و تناسب را حتی بهتر از انسانها اعمال کنند، اما در دیگر موارد تردیدهایی بسیار جدی وجود دارد.
